Τροχαντηρίτιδα Ισχίου

Τι είναι η τροχαντηρίτιδα;

Η τροχαντηρίτιδα προκύπτει όταν ο ορογόνος θύλακος στο μείζονα τροχαντήρα του ισχίου φλεγμένεται ή ερεθίζεται, προκαλώντας πόνο στην άρθρωση. Ο ορογόνος θύλακος είναι ένας «σάκος» που περιέχει υγρό και ανακουφίζει τα σημεία πίεσης μεταξύ των οστών και των μαλακών μορίων (τένοντες, μύες, νεύρα, κ.λπ.) γύρω από το ισχίο.

Η οξεία τροχαντηρίτιδα μπορεί να ξεσπάσει για λίγες μέρες, αλλά μπορεί να υποχωρήσει σε λίγες ώρες. Η χρόνια τροχαντηρίτιδα μπορεί να διαρκέσει έως και μερικές εβδομάδες.

Αιτιολογία

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε τροχαντηρίτιδα του ισχίου, όπως:

• Τραυματισμός στο εξωτερικό σημείο του ισχίου από πτώση, πρόσκρουση ή άλλες αιτίες.
• Υπερβολική κι επίπονη χρήση του ισχίου για δραστηριότητες, όπως τρέξιμο, παρατεταμένη ορθοστασία ή αναρρίχηση.
• Κακή στάση του ισχίου, π.χ. λόγω σκολίωσης ή αρθρίτιδας.
• Προηγούμενη χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία τοποθετήθηκαν εμφυτεύματα στο ισχίο.
• Οστικά ανωμαλίες ή εναποθέσεις ασβεστίου στους τένοντες του ισχίου που συνδέονται με τον τροχαντήρα.
• Διάφορα είδη αρθρίτιδας (οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα)
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Ανισοσκελία

Διάγνωση

Η διάγνωση της τροχαντηρίτιδας ξεκινά με τη λήψη πλήρους ιατρικού ιστορικού και λεπτομερή φυσική εξέταση του ασθενούς από έμπειρο κι εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό. Κατόπιν αυτού, η διάγνωση οριστικοποιείται με απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, μαγνητική κι αξονική τομογραφία.

Αντιμετώπιση

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της τροχαντηρίτιδας έχει ως βασικό στόχο την ανακούφιση των συμπτωμάτων και σε πρώτο στάδιο μπορεί να είναι συντηρητική και να περιλαμβάνει:

• Χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη)
• Άσκηση για μυϊκή ενδυνάμωση και βελτίωση της κινητικότητας του ισχίου
• Φυσικοθεραπεία
• Ενέσεις στεροειδών για ανακούφιση από τον πόνο και το οίδημα
• Έγχυση πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια (PRP)

Συνήθως, οι συντηρητικές θεραπείες πετυχαίνουν τη μείωση των συμπτωμάτων και την ανακούφιση του ασθενούς. Όταν, όμως, οι συντηρητικές επιλογές δεν είναι αποτελεσματικές επιλέγεται η χειρουργική αντιμετώπιση. Αυτή αφορά στη χειρουργική αφαίρεση του ορογόνου θύλακος που έχει τη φλεγμονή.